مقایسه تراکم رادیوگرافیک و پُرکردگی نهایی کانال ریشه با استفاده از اسپریدرهای نیکل تیتانیوم و فولاد ضدزنگ

زمینه: رایج­ترین روش برای پُر­کردن کانال، فشردن جانبی است و اسپریدرها در فشردن مخروط‌های گوتاپرکا نقش مهمی دارند. هدف: مطالعه به منظور مقایسه تراکم رادیوگرافیک و پُرکردگی نهایی کانال ریشه با استفاده از اسپریدر‌های نیکل تیتانیوم و فولاد ضدزنگ انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه تجربی در سال 1392 در دانشکده دندان­پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد. 30 بلوک آکریلی حاوی کانال با انحنای 45 درجه به وسیله ترازویی با دقت 0001/0 گرم وزن شدند (W1). نمونه‌ها پس از آماده­سازی و شکل­دهی به روش استپ بک تا فایل اصلی ناحیه اپیکال شماره 30 مجدداً وزن شدند (W2). سپس به طور تصادفی در 2 گروه 15 تایی قرار گرفتند و با استفاده از روش فشردن جانبی پُر شدند. جهت پُر­کردن کانال در نمونه‌های یک گروه، از اسپریدر نیکل تیتانیوم و در گروه دیگر از اسپریدر فولاد ضدزنگ هم­اندازه استفاده و سپس دوباره بلوک‌ها وزن شدند (W3). نسبت  W3-W2/W1-W2به عنوان شاخص تراکم پُر­کردگی استفاده شد. سپس از هر بلوک کلیشه رادیوگرافی پری­اپیکال تهیه و تراکم رادیوگرافیک یک سوم اپیکالی پُر­کردگی هر کانال با استفاده از دستگاه دانسیتومتر تعیین و داده­ها با آزمون آماری تی تحلیل شدند. یافته­ها: میانگین شاخص تراکم پُرکردگی کانال برای گروه­های نیکل تیتانیوم و فولاد ضدزنگ به ترتیب 38/2±67/7 و 06/4±14/9 بود. میانگین تراکم رادیوگرافیک پُرکردگی کانال در گروه­های نیکل تیتانیوم و فولاد ضدزنگ به ترتیب 14/0±05/2 و 21/0±07/2 بود. مقایسه بین تراکم­های  رادیوگرافیک و پُرکردگی در دو گروه تفاوت معنی‌داری را نشان نداد. نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها و محدودیت­های مطالعه حاضر، به نظر می‌رسد استفاده از اسپریدرهای نیکل تیتانیوم جهت پُرکردن کانال­های انحنا­دار نسبت به اسپریدر‌های فولاد ضدزنگ مزیتی نداشته باشد.